Claude Piron - Gerda malaperis- Romanoj en facila Esperanto

Gerda  malaperis!

Verkis: Claude Piron

Eldonado: Chapecó  Fonto 1983

Grandeco: 48 p.

Proksimuma verkojaro: 1983

Claude Piron

Lasu min paroli plu!

Ili kaptis Elzan!

Romano en facila esperanto

Johán Valano

Vere aŭ fantazie

Claude Piron

Dankon, amiko!

Claude Piron

Dio, psiĉjo kaj mi

Claude Piron

Tien de Claude Piron

Gerda  malaperis

Rakonto de Claude Piron .

ĈAPITRO 1 (UNU)

(En universitata restoracio)

Tom :

Saluton, Linda .

Linda :

Saluton, Tom .

Tom :

Diru al mi: kiu estas tiu?

Linda :

Kiu?

Tom :

Tiu alta, blonda, juna viro...

Linda :

Kiu?

Tom :

Tiu, kiu sidas en la angulo.

Linda :

Ho, tiu!

Tom :

Jes, tiu.

Linda :

Mi ne scias. Mi ne scias, kiu li estas. Nova studento, verŝajne.

Tom :

Li estas tute sola.

Linda :

Ne. Rigardu. Bela knabino iras al li.

Tom :

Ne bela. Juna, eble, sed ne bela. Nur vi estas bela, Linda .

Linda :

Tom , kara! Kio okazas al vi? Eble vi laboras tro multe, kaj...

Tom :

Nenio speciala okazas al mi. Kaj mi ne laboras tro multe. Fakte, mi laboras malmulte nun. La vera demando estas: kio okazas al vi, Linda ? Nur vi estas vere bela.

Linda :

Nu, nu...

Tom :

Estas fakto. Nur vi estas bela, Linda . Mi estas sincera. Venu kun mi!

Linda :

Sed...

Tom :

Venu. Al la granda spegulo. Rigardu. Jen estas Linda , la plej bela virino en la mondo, la plej bela virino en la tuta mondo.

Linda :

Kaj jen estas Tom , la plej malserioza knabo en la tuta universitato.

ĈAPITRO 2 (DU)

Linda :

Tom !

Tom :

Kio okazas al vi? Vi estas pala! Bela, sed pala.

Linda :

Tom ! Ne rigardu!

Tom :

Kio okazas?

Linda :

Strange! Okazas io stranga, io tre stranga. Tiu ulo, tiu nova studento... Ne, ne, mi petas vin, ne rigardu. Estu diskreta.

Tom :

Diable! Diru al mi. Kio estas tiu mistero?

Linda :

Lia mano agas strange. Rigardu, se vi volas, sed plej diskrete. Turnu vin iomete, eble, sed tute nature. Li ne vidu, ke vi rigardas al li.

Tom :

Vi pravas. Io stranga okazas. Dum ŝi ne rigardas al li – ŝi nun rigardas al la granda spegulo – lia mano iom post iom, tre tre malrapide, proksimiĝas al ŝia taso...

Linda :

Estas io en lia mano.

Tom :

Mi ne vidas. Li estas tro malproksima. Diable! Tiu alta forta knabo nun staras inter ili kaj mi. Mi ne plu vidas.

Linda :

Sed mi vidas. Mi vidas bone. Mi vidas tre bone. Mi vidas tute bone. Ej!

Tom :

Kio okazas?

Linda :

Ŝi rigardas al li nun, kaj lia mano haltas.

Tom :

Kaj kio plu? Diru al mi!

Linda :

Nun li parolas al ŝi. Li montras al la pordo.

Tom :

Eble li volas, ke ŝi rigardu al alia direkto, ke ŝi ne plu rigardu al li.

Linda :

Prave, tute prave. Jen ŝi rigardas al la pordo. Li plu parolas kaj parolas. Dum ŝi ne rigardas al lia direkto, lia mano plu proksimiĝas al la taso. Ej!

Tom :

Kio? Kio okazas?

Linda :

Lia mano revenas, tute diskrete, kvazaŭ tute nature.

Tom :

Ĉu estas io en lia mano?

Linda :

Nenio plu. Sed tute certe nun estas io en ŝia taso.

ĈAPITRO 3 (TRI)

Bob :

Diable! Kio okazas? Vi aspektas kiel spionoj. Ĉu mi povas sidi kun vi?

Linda :

Saluton, Bob .

Tom :

Bonan tagon, Bob .

Bob :

Bonan tagon, Linda . Bonan tagon, Tom . Pardonu, ke mi ne salutis vin tuj.

Linda :

Ne gravas. Nun vi salutis, kaj ni pardonas vin.

Bob :

Ĉu vi permesas, ke mi sidu ĉe via tablo?

Linda :

Kompreneble, vi sidu kun ni.

Bob :

Mi tamen ne volas esti maldiskreta. Eble Tom  parolas pri amo kaj preferas esti sola kun vi.

Tom :

Mi ne parolis pri amo.

Linda :

Li nur diris, ke mi estas la plej bela virino en la tuta mondo.

Bob :

Li pravas. Tio ne estas amdeklaro, tio estas simpla fakto.

Tom :

Prave. Simpla fakto.

Bob :

Nu, certe, Linda  estas tre bela, sed ne tio gravas nun.

Linda :

Ne gravas, ĉu? Ne gravas, ke mi estas bela, ĉu? Jen bela deklaro!

Bob