ándor ári - Satiraj rakontoj

faras? S-s-s...

Z:

Streĉas!

1:

(surprize)  Kion mi streĉas?

Z:

Miajn nervojn.

1:

Do, ni finis la ekzamenon. (al 2)  Sinjoro kolego, kiel vi opinias pri la kapablo de sinjoro Semkorto?

2:

Li scias nenion.

1:

Vere nenion. Do, ni donu al li diplomon, ĉu ne?

2:

Memkompreneble.

1:

(ekstaras, kune kun 2)  Nu, kara sinjoro Semkorto, vi ekzameniĝis sukcese kaj nun akceptu nian diplomon. (prenas la grandan paperfolion kaj transdonas)

Z:

Ĉu ĝi jam estas preta?

1:

Antaŭ dek minutoj mi skribis viajn personajn indikojn sur la diplomon. Vi mem vidis.

Z:

Ĉu jam antaŭ la ekzameno?

1:

Jes. Ni ne kutimas perdadi la tempon.

Z:

Sed mi ne povis respondi al unusola demando kaj vi diris, ke la ekzameno estas rigora.

2:

Ĉu por vi ĝi ne estis sufiĉe rigora?

Z:

Kaj tamen mi ricevas diplomon?

1:

Vi taŭgis por niaj pretendoj. Vi sciis tiom, kiom la ceteraj. Kaj ni devas plenumi nian ĉijaran edukplanon. Ne forgesu, ke ni, hungaroj, havas la plej multajn diplomitajn esperantistojn.

Z:

Kaj kio okazus, se mi estus bone respondinta al viaj demandoj?

1:

(demandeme rigardas al 2, kiu levas la ŝultron, poste iom meditante al Zamenhof)  Nu, tiaspeca okazo ankoraŭ ne troviĝis, sed ni verŝajne eĉ tiam donus  diplomon.

--">