Luis Neto - Mediuma Poemaro

bedaŭras, Sed ne por ĉiam la malbono daŭras, Ĉar la repagon iam portos fato. Sinjoroj, sklavoj - ĉiuj ja egalaj; Fariĝos koroj baldaŭ ne batalaj Kaj unu estos por alia - frato!

24/10/1960

DAMBA

REMEMORO

Rememoras vi "mortajn" plorante, Kaj sur tomboj jen floro ĉe floro; Ili vivas; pli bone preĝante, Rememoru la viajn en koro.

Kial vi ja maldolĉe ploradas, Kvazaŭ venis al karaj la fin'? Kiel vi la marĉejon travadas De l' dolor', detruante mem vin?

Dio volas, ke ni estu bravaj: Kuru do tuj al Lia konsol' ! Lamentado kaj veoj malpravaj Nin kondukas al flama Ŝeol!

2/11/1960

M. SOLOVJEV

LINGVO DE ĈIELANOJ

Nun volas mi en Esperanto Min turni al samideanoj. Ĝi estas la lingvo por kanto, Parolo de la ĉielanoj.

Nun staras ni ne kvazaŭ ŝtonoj, Nur fremda ĉe fremda - ho honto! Plenigas la Spacon la sonoj De l' himno de la lingvo-ponto!

En kor' Zamenhofon ni laŭdas, Kaj certe vi ankaŭ sur Ter'. Ho, kiel interne ni aŭdas La korojn sen ia mister'!

Ni gloru al Dio de Amo, Fininta kun tia Babel. La mond' kunfandiĝas en flamo, Ligiĝas la Ter' kun Ĉiel' !

6/11/1960

DALTRO SANTOS

LARVO

Potenca Cebaot, mi Vin alvokas, Ke finon metu Vi al fia Ter'! Senkonsciencaj ĉie Vin provokas, Bruligas fajron kiel en infer'.

Komprenu: tiel vomis larvo nula - Kaj nur tielaj estas arogantaj... -, Bestidoj en ankoraŭ aĝ' etula Paradas sub la ter' per tondroj vantaj...

Ne daŭros longe, ĝis la ĉelo krevos, Kaj el kokon' ekflugos papilio. Jen tiam ĝin alia voĉo levos Tra lumaj steloj ĝis la Trono de Dio!

Ni estas raŭpoj, sed flugiloj venos, Kaj tiam Patron en Ĉiel' ni benos!

6/11/1960

A. DOMBROWSKI

LEĜO

Ĉu vi pensas, ke ĉio sen celo En la mondo iradus? Eraro! Sur la mar' sen kompaso kaj stelo? En mallum' iu vaga homaro?

Ĉu nenie ekzistus do leĝo, De la sunoj ĝis eta l' atomo, Ĝenerala por sklavo kaj reĝo, Tutegale por vermo kaj homo?

Tiu Leĝo al leĝoj supera, Leĝo, kiun obeas ja ĉio, Estas Amo, la Forto Mistera, De l' Kreinto, de l' Patro, de Dio!

18/11/1960

JOZEFO WASNIEWSKI

LARMO

Vi scias nome, kio estas larmo?

Ĝi estas, kredu, plej potenca armo, Tranĉanta pli ol gravo!

Kliniĝas antaŭ ĝi majestaj reĝoj,

Moliĝas eĉ la plej severaj leĝoj, Moŝtulo estas sklavo!

Vi, el la koro perlo ruliĝanta!

Guteto kun rebrilo diamanta, Refiguraĵ' de l' roso!

Silente vi sur vango pala fluas,

Kaj tamen vi, vi tutan mondon skuas, En ŝton' kaviĝas foso!

Vi estas signo ne de malespero,

Sed de l' plej bela sento sur la Tero: Nobleco de l' animo!

Malgranda, tamen en la sino via

Eĉ speguliĝas ĉielarko dia - Ĉi strio de l' Senlimo!

21/11/1960

JOHANO MAAS

TRANKVILO

Jen junulino trankvila, Bela, migdaleokula; Ŝia vizaĝo - ne vila, Sed ja persike velura.

Flanke de ŝi Fuĵi-monto, Alta, trankvila majesto... Sed - kiu scias? - l' estonto Montros la koron sen vesto!

FUĴIKURA

Tiam kvieta knabino Estos edzin' de Fuĵi; Li ebriiĝos de vino - Lafo mortiga por ŝi...

22/11/1960

AĜOJ

Maljuna hom', sed korpe, ĉar spirito Estas ĉiam pli forta por batalo! Antaŭ ĝiaj okuloj l' Infinito Disvolviĝas de l' monto ĝis la valo!

Ho junuloj, grimpantaj sur la vojo Flame supren, ne moku nian aĝon! Ne daŭras ĉiam forto, rido, ĝojo, Sed vi neniam perdu la kuraĝon!

Por junulo la glor' - ilia forto, Por maljunul' grizeco - la ornamo; En ĉiu aĝ' minacas nin la morto, En ĉiu tempo nutras nin la amo.

La temp' estas ŝajnaĵo; nur Eterno Ekzistas, sen komenco kaj sen fino. Se velkas semo, baldaŭ nova kerno Entenas novan vivon en la sino.

Sed malsama ol kerno en la tero, La kern' de l' homo - la Spirit' - ne mortas: Ne spertas ĝi grizecon de vespero, Sed ĉiam novan lumon ĝi kunportas.

23/11/1960

A. DOMBROWSKI

RIM. DE LA MEDIUMO. - La unuaj du versoj de la tria strofo rememorigas la vortojn de Salomono en "Sentencoj, 20:29" (trad. de Z.).

LACECO

Du formoj estas de laceco: unu De l' korpo materia, jam kaduka; La dua, de l' spirit' malbrava, suno Ĉe subirado, pala flor' sensuka.

Sed tamen ambaŭ estas unu speco: L' unua en ripoz' retrovas forton, La dua trovas en la eterneco Sian sanon, por venki eĉ la morton.

Kiel stranga ĝi ŝajnas kaj malsaĝa, Se laciĝas la korp' kun ĉiu horo, Tute male, spirito ju pli aĝa, Des pli forta kaj brava por laboro.

Kiam fine la korpo en la tero Ekpolviĝas en cindron kaj sen forto, La spirito jen flugas en l' aero, Ne konante la manon de la morto!

24/11/1960

V. DEVJATNIN

K A R M A J K A N T O J

De la Spirito de JOГO DA CRUZ E SOUZA

MIA PERSONA KANTO

Saluton koran de l' Spirita Mondo, Fratinoj, fratoj el la sama Dio! Al voj', al venk', en familia rondo, Por ESPERANTO, por l' EVANGELIO!

J. CRUZ E SOUZA

KANTO DE BLINDULO

Ve! Blinda! Kial mi ne vidas plu, Mizera, la majeston de l' Naturo? Mi certe pekis fiajn pekojn! Nu, Tre justa estas pun' per nigra muro!

Rigardis mi la sunon en vizaĝon: Trobrava far' por simpla mortemulo! Mi ridis Dion, mokis virton, saĝon, Kaj sanon mi malŝparis sen kalkulo!

Okul' atentis sole formojn belajn, Nur ĉarmaj bildoj interesis ĝin... Mi amis florojn terajn, ne ĉielajn De Dia la ĝarden' en la Senfin'!

Benata ombro sub la blindvualo! En ĝi mi vidas klare tutan veron; Mi volus tuj en fajron de l' batalo, Reiri tuj, eĉ blinda, sur la Teron!

Mi estas nun homido malŝatinda, Per mia propra kulpo, ne de Dio; Sed iam en la karno, eĉ se blinda, Mi vidos lumon tra l' Evangelio!

27/11/1960

J. CRUZ E SOUZA

KANTO DE KRIPLIGITO

Ve! Kripligita! Kial do mi nun, Ne kiel iam, kiel gaja bubo, Jam ne kapablas iri, kvazaŭ tun' Da ŝtonoj faris min mizera rubo?

Senmova roko ne suferas pli Ol mia kor' sen vivo, sen aero! Kaduka palm', rigida, sen foli', Feliĉon tamen ĝuas sur la Tero!

Sed jen mi vidas, jes, mi rememoras La tordajn vojojn de junul' petola: Sur ili mi nur ridis, kaj nun ploras L' animo senespera, senkonsola!

Ho vanta homo, frato ventanima, Vi, kiu paŝas sur la voj' erara, Anstataŭ glata ĝi fariĝos ŝlima, Anstataŭ dolĉa estos ĝi amara!

Nun mi komprenas la plej altan celon De l' homa vivo: sankta Hejm' de Dio; Kaj se ni volas trafi la Ĉielon, Jen suna vojo de l' Evangelio!

28/11/1960

J. CRUZ E SOUZA

KANTO DE SKLAVO

Ve! Sklavigita! Kiel pezas fero Sur manoj, sur

--">