Равия Ганиева - Күңел гөлем

Йөрәкләрне талдыра.

Фикерләре томанлылар

Тик хәтерне калдыра,

Кулга каләм алдыра.

Дуслык арканнарын ишегез.

Телефон үз гомерендә

Чыбыкларны күп суза.

Кеше тормыш юлын һәрчак

Сынаулар аша уза.

Кайберләре үтә шома,

Сынаулары бик сирәк.

Сынауларны үтәр өчен

Кемгәдер күп көч кирәк.

Кемдер тормыш мисалларын

Берничек тә чишәлми.

Бутала: акны ак дими,

Караны кара диялми.

Дөрес мисал, дөрес мәсьәләне,

Турылыкны кеше тиз чишә.

Дөрес җавап өчен ул тормышта

Арканнарын өзелмәслек ишә.

Әй, кешеләр! Тормыш мисалларын

Дөреслеккә карап чишегез!

Матур тормыш, алсу таңнар,

Тыныч, хезмәт сөеп яшәү өчен

Дуслык арканнары ишегез.

***

Күңел гөлен килә үрчетәсем

Һәр кешегә бүләк итәсем.

Гөл чәчәккә күмелеп, шатлык белән

Төп йортыма килә китәсем.

Алып китә алмам бер нәрсәмне,

Калдырырга теләп ашыгам.

Шуңа ахры өйдә яшим, язам,

Ерак юлга бик сирәк чыгам.

Минем җанга рухи көч биргәнгә

Килә башкаемны иясем.

Бәхетле бул, рәхәтлектә яшә,

Шатланырга бел син, диясем.

Минем хәлне аңлаган кешене

Килә кочакласым, үбәсем.

Ходай аңа өеп шатлык бирсен,

Күккә тидерсен бер түбәсен.

Рәхмәт сүзе алган кешеләрем

Яшәсеннәр һәрвакыт рәхәт.

Тормыш ямен тойсын, сихәт булсын

Шатландырсын һәрбер хәрәкәт.

***

Тәҗрибәм бай, тормыш мине

Ачы, төче белән сыйлады.

Картайгач та шушы сынаулар

Һич тә күңелемә сыймады.

Адым саен әйтеп барам төсле

Ак дәфтәргә төшәр сүземне.

Сынау тапшыргандай итеп тоям,

Әллә нишләп, һәрчак үземне.

Кемдер читтән тыңлап тора төсле,

Сөйләр сүзем, эшләр эшемне.

Үзем беләм: бушка җибәрмәдем

Ата-анам биргән,

Үзем җыйган хәләл көчемне.

***

Тормыш кайный, бөтенесе ашыга:

Шаулап тора авылым иртәсе.

Тырышлыклар белән уңыш ала

Һәр колхозчы, һәрбер йортның хуҗабикәсе.

Иртән-иртүк торып сыер сава,

Каз-үрдәген куып илтәсе.

Кош-кортларны барла, бакча кара

Бу эшнең һич тә юк бетәсе.

Ирен, балаларын эшкә озата,

Үзенә дә эшкә китәсе.

Ашау-эчү, кием салым белән

Барысын да тәэмин итәсе.

Зур мәшәкать, ыгы-зыгы белән

Шулай үтә авыл иртәсе.

Тормыштагы авырлыкны җиңеп,

Соңгы юлга да бар китәсе.

Кояш нуры

Кояш чыга, дөнья матурлана,

Дөнья матурлана, нурлана.

Кояш чыгу матурлыгын тойган

Олылана, һәрчак зурлана.

Кояш чыга, нурын тигез чәчә,

Яктылыгын бирә һәр көнгә.

Дөнья матурлыгын күрә белгән

Шатлык бүләк итә һәркемгә.

Кеше елмаюы сокланырлык.

Кояш нурларына тиң була.

Үз бәхетен һич тә яшерә алмый,

Башкаларга тигез ул бүлә.

Кояш нуры, кояш яктылыгы

Яшәү чыганагы, көч бирә.

Кеше көчне кояштан күп ала

Һәм тормышта үзе көч сала.

Кояш кебек якты уйлы булсын,

Кояш кебек булсын йөзләре.

Хезмәтләре зур уңышлар бирсен

Муллык белән килсен көзләре.

Кояш нуры төшә ап-ак карга,

Кояш нуры төшә киртәгә.

Кояш нуры көчен бирсен бүген,

Яшәр өчен безгә иртәгә.

Кояш кебек балкыйк без, кешеләр!

Нурлы булсын туган җиребез.

Акыл, намус, хезмәт белән яшик

Нурын чәчсен туган илебез.

Кояш нуры балкый җир йөзендә

Кышын, язын, җәен, көзен дә.

Кояш нурын чәчсен һәммәбезгә,

Балкысын ул һәркем йөзендә.

***

Көннәр җылы, кояш көлә,

Килгән кебек яз иртә.

Салкын кыш кебек кар ява -

Кар башына кар җитә.

Көчле җил дә, салкын буран,

Гүя январь бураны.

Урамнан узган чагымда

Кат-кат җилләр урады.

Кайчак тарата хисләрне,

Кайчак йомарлап ташлый,

Кайчак этеп егытырдай,

Кайчак кочаклый башлый.

Тормышта да шундый мизгел

Безне ега аяктан.

Кайгыны уртаклашканнар

Тота төсле як-яктан.

Тормыш сынауларын биреп,

Китеп барам картлыкка.

Кайгыларымны тараткан

Тормышны чиксез яратып,

Күмелеп яшәгез сез бар да

Сөенеч, сихәт, шатлыкка

***

Туган ягым, туган ягым,

Кат-кат әйтәмен рәхмәт.

Туган ягын сагынып кайткан

Яшәр һәрвакыт рәхәт.

Сабан туена кайтырга

Туган бит синдә теләк.

Туган ягыңны хөрмәтләп

Типкәнгә синең йөрәк.

Күпме кеше туган ягын

Өзлеп сагынып кайткан.

Туган җир чәчкән орлыгын,

Күңелеңдә чәчәк аткан.