Равия Ганиева - Күңел гөлем

Яшәсеннәр

Берсен берсе яратып.

***

Их, әткәем, әткәем,

Хәтеремнән һич тә чыкмас

Синең ниләр әйткәнең.

Күзләремә күренгәндәй

Кайчакта гәүдәң, тәнең.

Сиңа ничек рәхмәт әйтмим?

Рухың саклый яманнан,

Озатып бара юлымнан.

Син эндәшкәч, кәлам алдым

Язар өчен кулыма.

Син эндәштең тау башыннан:

Мен, мен, кызым, тизрәк.

Син эндәшкәнне ишетте

Картайгач зирәк йөрәк.

Син аңлаттың тормыш серен

Могҗизаларны санап,

Күңелемә очар өчен

Син бит бирдең пар канат.

Син эндәшкәч җавап бирәм

Ап-ак кәгазьгә язып.

Ничә көн утырам микән

Татлы сулар алыр өчен

Энә белән кое казып.

***

Йөрәктә, кулымда җылылык,

Күңелдә тук орлык, бәрәкәт.

Рәхмәтсез эш өчен бер кайчан

Булмаган, булмас та хәрәкәт.

Йөримен, барамын, сөйләшәм,

Туктаусыз имзамны куямын.

Бүген мин карт әби, шулай да

Үземне кешегә кирәкле тоямын.

Күңелем бер бала, бер ана, бер әби

Уйлыймын, барлыймын, саныймын.

Шәфкатьле, әдәпле, иплене

Елмаеп эндәшкәч, таныймын.

Эшләрем, сүзләрем, яшәеш

Һәммәсе киләчәк хакына.

Елмаю-көлүне, хаклыкны-аклыкны

Алмашмам бер кайчан алтынга.

Ашыкмый атлыймын, уйланам

Ихластан, эчкерсез сөйләшәм,

Аллаһтан бирелгән сихәтлек

Кешегә шуларны өләшәм.

***

Түбә күккә тия сөенечтән,

Баш түбән иелә көенечтән.

Борчылганда кеше мәхрүм була

Затлы кием, татлы аштан,

Җаның теләп эшләр эштән.

Әйтер идем сөендереп матур сүзне,

Эшләр идем рәхмәт өчен авыр эшне,

Юк итәргә телим кайгы һәм хәсрәтне

Тәндә булган сызлауларны, авыр шешне.

Шатландырыр идем шатлык көткәннәрне,

Хәлләндерер идем хәле беткәннәрне.

Тойсын иде кеше сихәтлекне,

Дөньядагы матурлыкны, бар ямьнәрне.

***

Сөенечтән туа эшкә дәртең,

Арта тазалыгың, сәләтең.

Искә төшә балачактан башлап

Сиңа сеңеп калган гәдәтең.

Сөенечтән йөзең көләч,

Әйтер сүзең фәһемле.

Матур теләк, матур уең

Сокландыра һәркемне.

Сөенечтән били сине

Изге теләкле дуслар.

Күңелдә сайрый туктаусыз

Сихәтлек бирер кошлар.

Рәхмәт әйтәм сөенеч биргән,

Ихлас, ипле кешегә.

Шатлык бүләк итсен сүзем,

Шатлыкны ачып бирүче

Мәрхәмәтле кешегә.

***

Күңел елгам челтерәп ага,

Суларын тәмләп кара.

Яшәү көчең артып китәр,

Йөрәктә калмас яра.

Күңел диңгезкәем тирән,

Көчле җилдә чайкала.

Тынган чакта күгем аяз.

Тик чайкалган минутлары

Онтылмый, истә кала.

Күңел күлем зәңгәр дулкын,

Аның туктарын көтәм.

Ә йөрәктә сөю назын

Гомерем буе йөр(е)тәм.

Шайхутдинова Әлфирәгә.

Җитез генә сылу ана юлдан

Этеп бара бәби арбасын.

Бәхет, сәламәтлек, тәүфыйк теләп,

Артларыннан килә барасым.

Җитез генә сылу ана юлдан

Этеп бара бәби арбасын.

Инде ничә еллар үтеп китте,

Һаман минем теләк тели-тели

Килә шул арбаны этеп барасым.

Һәр кешенең күңел түрләренә

Тук орлыклар килә саласым.

Матур теләк тели-тели

Һәрбер ана

Их, үстерсә иде баласын.

***

Картайдым, тәҗрибә тупладым,

Үскәнгә интегеп, атасыз.

Тик тормыш юлларын, сукмагын

Үттем мин, үттем шул хатасыз.

Сөя белдем тик берне гел генә

Уйламый ятларны, башканы.

Күпне сөйгән кешеләрнең

Теләк, өмет, ниятләре

Юк тормышка ашканы.

Хөрмәтләдем иптәшемне,

Аның ата-анасын.

Белдем картлык җиткәч күңелемдә

Балкып сөю уты янасын.

Картайдым, үкенечсез гомер

Үтмәде һич тә бушка.

Әйләнде күңелемдә бар кеше

Туган, якынга, дуска.

Дусларымның җылы хисе

Җылыта җәен, кышын.

Шуңа сайрый бер туктаусыз

Күңел түрендә яшәгән

Минем кадерле кошым.

***

Төшләремдә усал үгез

Килде мине сөзәргә.

Каршылыкны җиңәр өчен

Кирәк булыр түзәргә.

Тау елгасы агып төшә

Ярлары биек кыя.

Хисләр язгы ташкын кебек

Кем аңламый, шул тыя.

Яңгыр яуган көнне генә

Агачлар суга туя.

Күңелдәге изге хисне

Юмартлар гына куя.

Хисләнеп яшимен нигә?

Күңелкәем моң гына.

Язасы теләккәй барын

аңладым шул соң гына.

***

Салкын сулардан куркам

Салкын су итә ярсу.

Күз карашың ямьсез булса

Сибелгән төсле кар су.

Җылыга җыела икән

Өшегән бөтен кош-корт.