Надзея Артымовіч - Жоўтая музыка

Жоўтая музыка

Артымовіч Надзея

Іслач 1991

я датыкаю старанных рукапісаў

              Уладзімера Караткевіча

каліграфія папера атрамант

я пішу старым бясколерным алоўкам

у маіх шуфлядах хаос свету

і чытаю "Імя ружы" Эко

эрудыцыя класіфікацыя мрок

                  і чалавек

імя ружы значыць імя ружы

* * *

расплываецца несапраўднасць

                     твайго позірку

чарнее твой дотык

..................................

улятаю ў дзяцінства

                    (які колер мае дзяцінства?)

цень дзяцінства

з голай малітвай

                     так без адказу

ісці ў лагодную несапраўдную

                     прастору

што называецца проста

                     жыццём

і невыразным фрагментам

                      згубленай фатаграфіі

* * *

паэт памірае

смерць

гэта сон...

* * *

этыкі эстэтыкі эстэтызмы

                      літаратура

не вяртаюся да Гласкі

                      не перажываю

                      стаю гляджу

усе адвярнуліся

                      гэта стары фільм

                      класіка

* * *

насычанае паветра

жар

я насычаная

у 1969 годзе глытаю ўсіх

што адвярнуліся ад чалавека

Гласко Гайфа

насычанасць зялёны сентыменталізм

ашалелыя статысты

невыносная спякота

бягу голая

* * *

люблю геамэтрычныя фігуры

акрэсленыя простымі

простыя збудаваныя з кропак

адбіваюцца ў люстры

гладка і спакойна

* * *

уваходзіш у краявід з відавочным дэфэктам

гэта называеш домам пажоўклай кніжкай

неабходнай рэпетыцыяй перад таямнічай

                                              вандроўкай

– гэты краявід з невідочным дэфектам

ёсць твой

* * *

у Варшаву

ляцелася ў голай непрытомнасці

з мокрай незапісанай карткай

там шукалася ценю

для безабаронных прадчуванняў

цяпер бачу

                 асіметрычнасць сэрца

                 і першага запаху

* * *

усё менш разумею са свету

усё менш разумею з парогаў

я была сведкай ліцытацыі апошняга верша

                        ананімнага аўтара

ён паўдакладна рысаваў у чорныя раніцы

парнаграфію шклянай душы

ён быў брудны і чысты

                        чысты як першы сакавіцкі луг

* * *

час уцякае

час працякае

немагчымасці

              сплятаюцца ў вузел

яшчэ выбіраю

              паўдакладныя фарбы

яшчэ знайду крыніцу...

* * *

і нічога не адбудзецца

было ёсць будзеі нічога я не знайшла

у кніжках марах жыцці

каб памерці

без слоў без музыкі

у маўчанні як камень

кідаю перадапошні гук

          гэта кепскі фон

          час

* * *

банальнасць вечара

гукі (анахранічная музыка)

п’еш чорнае неба

асцярожна распранаеш

адлеглыя адрасы

* * *

учарашні сон як стары чарнавік

у якім гармонія слоў і чалавека

і таму гэты сон-чарнавік-верш

без загалоўка

* * *

мы будзем вечна жыць

мы будзем вечна сніць

на мяжы блакітнай імглы

і неба...

Беларускія паэты ў Бельску

толькі ў Бельску

можна піць гарбату

           сказаў малады паэт Эдзік Мазько

толькі ў Бельску

у маўчанні чытаюцца вершы

           сказала васільковая Данута Бічэль

і ты --">