Luis Neto - Mediuma Poemaro

estas li nur materia; Plej nutra manĝo - paco en la domo, Plej klara trink' el font' Evangelia.

Ho pac' en konscienco, pac' en koro, El la konsci' pri devoj plenumataj! Ho ne ĉesanta Fonto de l' Sinjoro Por homoj soifantaj kaj malsataj!

Ho pac' eterna, akvo tiel klara, Portantaj vivon al l' anim' senforta! De vi plektite en la sent' anara, La homoj venos al la viv' senmorta.

En ĉio superstaras la spirito, Fajrer', el kiu vivon havas ĉio; Per ĝi pleniĝas tuta l' Infinito: Atom', abismo, spaco, homo, Dio!

21/10/1961

DMITRIALEKSANDER

^r) Readmono 8:3 kaj Mateo 4:4.

- 104 -

RAJTOJ KAJ DEVOJ

Se io en la mondo indas ion - Vartadon, amon, benon - jen la homo; Al li helpadi estas ami Dion, Disverŝi vivon en Sinjora nomo.

Jam de la ventro havas la infano Nerefuteblajn rajtojn laŭ la Leĝo; Ĝi estas kvazaŭ monda civitano, Ĉu elĵetulo, ĉu estonta reĝo.

Kunportas ankaŭ ĝi devojn severajn Pro multo da peketoj kaj eraroj; Ĝi venas do en societojn terajn, Por viŝi for makulojn de miljaroj.

Ni bonvenigu do kunulon novan, Celantan helpi krom al si aliajn; Li faru ankaŭ sian tempon provan, Simile kiel ĉiuj faras siajn.

Plej sanktaj estas rajtoj, kiel same La ŝuldoj inter homoj, antaŭ Dio; Ĝi ĉio devas do fariĝi ame, En rondo frata - kaj prosperos ĉio!

27/10/1961

DMITRIALEKSANDER

VEKIĜO

Ĉu ĝi ankoraŭ simpla sonĝo estis? Proksime birdoj en mateno festis, Bele triladis, tiel gaje, ke Mi diris al mi mem: "Nu, kial ne Kantadi ankaŭ, kiel bird' aera? Ĉu nur mallumo estas mondo tera? La ora suno kaj la lun' arĝenta Al ĉio lumas, eĉ al land' sengenta, Al homdensejoj, al l' ondanta maro, Al verdaj kampoj, Himalaj', Saharo... " Kaj en l' orelon klara voĉ', murmuras: "Jam hela tago! Rap, rap! Tempo kuras! Ĉu vi ne volas plene vivi? Nu, Minut' forpasas, ne revenos plu! Se vi prokrastos, ŝuldo kreskas pli, Kaj ĉiu havas ŝuldon antaŭ Di'! Ho, dankon, dankon pro l' admono saĝa! Ne povas venki tiu malkuraĝa, Des malpli homo sen esper' kaj celo; La Vivo - jen la superega belo; Dorminte longe, ho mi kiel pekis! Dankon, birdetoj, ke vi min nun vekis!

30/10/1961

A. DOMBROWSKI

- 106 - MORTINTOJ

Hodiaŭ vi priploras la karulojn, Jam foririntajn en la Transan Mondon; Al ili vi pardonas la makulojn Kaj vidas nur malplena hejman rondon.

Tombej' pleniĝas per pli freŝaj floroj, Per nigraj vestoj kaj vizaĝoj piaj; En brustoj kunpremiĝas ĉies koroj Kaj varmajn larmojn ploras eĉ sendiaj.

Plej nobla sento de animoj noblaj! La penso fluas kiel lumrivero, Fariĝas voĉo, blovas per miloblaj Trumpetoj helaj al Ĉiel' kaj Tero!

Amikoj, dankon, ke vi nin memoras! De nia flanko ni memoras vin! Se la Spacegon via voĉ' traboras, Kredu, fidelaj estos ni ĝis fin'.

Ni estas kune en la sama rondo, Afero estas nur pri materio; Nur unu sola estas vasta mondo, Unu Homaro, unu sama Dio!

2/11/1961

A. DOMBROWSKI

RIFUĜEJO

Se vin doloro ridas kaj turmentas Kaj nur malluma vidas koro ĉion, Se vi malplenon en l' animo sentas Kaj en Ŝeolon Malbonulo tentas,

Rifuĝu, frato, en l' Evangelion!

Se vi ne trovas voĉon kaj konsilon, Kiuj en krizo al vi donus ion, Se vi ne ĝuas eĉ en hejm' trankvilon, Ĝi vin rigardas kvazaŭ bestan filon,

Rifuĝu, frato, en l' Evangelion!

Se vin potencas morta malespero Kaj en konfuzo vidas jam nenion, Se tiel granda estas la sufero, Ke per haladzoj vin sufokas Tero,

Rifuĝu, frato, en l' Evangelion!

Se vi ne scias, kio estas Leĝo, Kaj plej obstine malkonfesas Dion, Se via koro estas mont' da neĝo, El kies fundo ne odorus preĝo,

Rifuĝu, frato, en l' Evangelion!

8/11/1961

J. CRUZ E SOUZA

PACO

Ho Paco, Paco, kia bela vorto, Sed kiel bedaŭrinde misprenata! Al kelkaj ĝi aspektas kvazaŭ morto, En rondo, kiu estus interfrata!

Por kio taŭgus do la homa forto? Ĉu estas ĝi nur glavo senkompata? Ĉu homon tiel punas nigra sorto, Ke ĝi de sango ne fariĝas sata?

Ĉu paco estas do intermilito Kaj hom' eterna enkazernigito Kun avidemo al najbara spaco?

Ne estas homo ido de ŝakalo; Por Paco ĉiuj marŝu al batalo: Ni fortojn streĉu por la Dia Paco!

9/11/1961

J. CRUZ E SOUZA

POTENCO

Treniĝas vermo sub la tero: Kie ĝia potenco?

Portiĝas alte la polvero: Kie ĝia potenco?

Rondiras ĉirkaŭ sun' la Tero: Kie ĝia potenco?

Ŝaŭmas la suko de vinbero: Kie ĝia potenco?

Radias klare lum' de Vero: Kie ĝia potenco?

Regas Ĉiel' super infero: Kie ĝia potenco?

Savas dronanton la espero: Kie ĝia potenco?

ĈIN-ĈAO

De kie do potenc' en ĉio? El la potenca Man' de Dio!

10/11/1961

MALTRANKVILO

Mil naŭcent dek ok... Ĉu feliĉa jaro? En frata sango rulis sin Homaro...

La dek-unuan de Novembro, post Kvarjara mondkonflikto venis paco; Ve, ne malalta estis ĝia kost', Kaj la motivo: ĉiam "vivospaco"...

Post dudek unu jaroj jen la mondon Denove skuis glavo de Belona; Rapide falis Ter' en fajran rondon, Similis sablon grundo fruktodona.

Sed pluan sangon volas jam diino Kaj pli rafinas arton de la morto; Neniam venas al malamo fino Kaj jen Detruantino sur la kroto.

Ho sekvo de obstino en eraro Vipuron varti en la kor' volonte! Venenon propran glutas nun Homaro Kaj tremas, kvazaŭ baldaŭ pereonte.

Ne unu fojon preskaŭ dronis barko. . . Jesu' per sola voĉo bridis venton, Kaj post diluvo per la ĉielarko Javeh kun Tero ligis firmamenton.

Nenion timu: fido kaj espero Ja multe povas, amo super ĉio; Plej lertan direktanton havas Tero, Kaj Paco regos, ĉar ĝin volas Dio!

11/11/1961

JOHANN MAAS

PROZO KAJ POEZIO

Se vi por fari havas jam nenion, Treniĝas tempo, kiel nur testudo, Legu do verkon: nu, Evangelion, Materialon por gravega studo.

Al vi ne plaĉas io serioza; Ĉu preferinda poezia verko? Vi diras: "Vivo estas tede proza, Lulil' komence kaj en fino - ĉerko!"

Nu, mi rediras, la prozeco tera Jam kaŭzo estas de malbonoj multaj; Laŭ ĝi la vivo kaj la mort' mistera Nur unu estas: ambaŭ forte stultaj.

Poeziaĵo estas l' Universo, Poezieco trovas sin en ĉio; Por la kantado taŭgas proz' aŭ verso, Kaj plej precipe la Evangelio!

14/11/1961

A. DOMBROWSKI

DU DATOJ

Alproksimiĝas la kristana dato: Infan' Jesuo nun en Bet-Leĥem; Sen trumpetado, kiel simpla frato De ĉiuj homoj, kiel Dia Sem'.

Baldaŭ revenos ankaŭ dat' alia: Venis grandulo por misi' sur Tero De kunfratiĝ' en mondo senkonscia. Li, Zamenhof, ĉiela kuriero.

Ne forgesiĝu tiuj datoj belaj, Al ili sonu nia fajra kanto; Predikas Amon fontoj du ĉielaj: Evangelio kaj nun Esperanto.