Luis Neto - Mediuma Poemaro

pluvo" kelkafoje, ne malofte disblovas ĝin la vento; tra la tuta vivado ni survoje tiajn nubojn renkontas por turmento.

Profetaĵoj de l' kor' povas erari, Ĉiu amas tra vitro propra vidi; Kion ni efektive devas fari, Tio estas esperi kaj konfidi.

Kio kuŝas trans limo de l' kompreno, Tio estas kaŝita ja prudente; Ni ekkonu veraĵojn post alveno De la temp' oportuna, ne momente.

Tiun nubon malluman ni rigardu Kiel benon por fruktoj kaj por floroj; Ni eltenu do brava kaj nin gardu Esti kaŭzo de timo por la koroj.

Peza nubo kaj fulmo, sed ĉu pluvo? Jen de l' homa blindeco klara pruvo.

18/8/1961

JOZEF WASNIEWSKI

LAGO

Sur klara lago cigno sin balancas, Pro sia "mem" pleniĝas per fiero... Sur bordo feoj, nimfoj gaje dancas, Kaj paco regas ĉie sur la Tero...

Zefiro petolas de l' arbar' tra haroj Kaj milda suno enŝoviĝas ŝtele... Sur verdaj kampoj paŝtas sin brutaroj, Ĉielo volbas, lumegante hele...

Paŝtistoj flutas, ŝaŭmas ruĝa vino, El la kamenoj fum' tiriĝas for... Apud altaro preĝas virgulino; Al la Plejalta ŝia pura kor'.

Ne pensu, fratoj, ke mi fantazias, Ke ĝi nur frukto estas de l' imago; Animoj puraj sankte harmonias Kaj ĝuas pacon ĉe kvieta lago!

31/8/1961

G. JANOWSKI

LIBERIĜO

"Liberiĝo!" - sopiras senkonsole Servutulo sen rajto esti homo; "Liberiĝo!" - nun blekas jam senvole Malfeliĉa tiran' en propra domo.

"Liberiĝo!" - junulo fantazias Sub la patra severa disciplino; "Liberiĝo!" - maljuna plende krias Sub la mano kruela de l' destino.

"Liberiĝo!" - murmuras sub la krusto De l' Ter' haladzaj gasoj kaj vaporoj "Liberiĝo!" - ondadas virga brusto, Sopirante pri amo kaj pri floroj.

"Liberiĝo!" - atomo nun incitas, Nova Sfinkso, gradete deĉifrata; "Liberiĝo!" - jam stratosfer' invitas Al pli vasta kunveno interfrata.

"Liberiĝo!", jes, tamen antaŭ ĉio El malamo kaj ĉia miskompreno; Sole tiam atingos hom' ĝis Dio, Kaj aŭroros liber' - en amkateno!

11/9/1961

JOZEF WASNIEWSKI

KOLIBRO

Kolibro venas al la floro, Elpikas guton da mielo; Sed el kaliko de Amoro Haladzas feĉ' al la Ĉielo.

Animo falis sen adoro Kaj devis fari pacoferon; Mi diris preĝon en la koro Kaj jam ne spertis plu mizeron.

ĈIN-ĈAO

Malfirma ĉiu homa horo, Malluma voj' de ĉiuj ni; Luma nur vojo al Sinjoro, Sekura, certa - Am' de Di'.

14/9/1961

PAROLO

Parolo estu ĉiam ne malsaĝa, Sed ora briko por la vivkonstruo; Alportas eĉ vorteto tro kuraĝa La tutan domon certe al detruo.

"Du baroj gardu vin: lango, dentaro"; Amikon ni ja perdas per vortpiko; Ne estu do parolo ia baro, Sed vojo de amiko al amiko.

El via kor' forstreku ĉian vorton, Per kiu ĉagreniĝus korsentem'; Ne pripensita vort' signifas morton, Parol' amika estas vivo mem!

23/9/1961

JOHANN MAAS

NOVAJ TEMPOJ

Afriko nun leviĝas... Gent' post gento Trumpetas per la korno de libero; Leon' hararon skuas, sed serpento Ĝin stringas plu kaj fleksas ĝis la tero.

Tra tuta mondo tia sama vento Turniĝas, siblas, fajfas en espero, Ke forfiniĝos iam la turmento Kaj sun' eklumos en proksima ero.

Ho nigrahaŭtaj fratoj - blankanimaj, Nur tiaj homoj kiel vi, sentimaj, La forton havas de vulkana lafo.

Kuraĝe daŭru via brava flamo! La mond' elaŭdos voĉon de l' tamtamo Super ululo de l' kanona pafo!

23/9/1961

J. CRUZ E SOUZA

SURTERA VIVO

Vi protestas, ke vivo estas plena De ĉagrenoj kaj zorgoj kaj mizero... Vi kredeble supozis, ke la Tero Estas blua ĉiel' , kampar' ebena...

Kolombeto rostita el l' aero En la buŝon - ho! estus ĝi bonvena! Unuvorte: vi kantus en edena Florĝardeno sen fajro de infero...

Tia vivo senfara estus morto; Nur en streĉa batal' hardiĝas forto, Por ke homo la vojon iru plu.

Havas dornojn eĉ rozo delikata; Tian vivon sur voj' velure glata, Ĝin kondukis sur Ter' eĉ ne Jesu'!

27/9/1961

J. CRUZ E SOUZA

NOVA SUNO

Se vento blovas, vi la venton plendas; Se falas pluvo, vi ekkrias: Pesto! Se neĝo - hu, la haŭton ĝi disfendas; Se rostas suno - kia fornokesto!

Vi ne rigardas, kiel sin etendas De la naturo ĉie la majesto; Miloj da steloj super homo pendas, Kaj jen printempo - kia riĉa vesto!

Dolor' ekzistas ja, sed ĉu alie? Se multaj vivas sur la Ter' sendie, Doloro estas komprenebla puno.

Sed tute same kiel diamanto Ankoraŭ kruda estos brilianto, Tiel la Tero - ia nova suno!

29/9/1961

J. CRUZ E SOUZA

TRANS LA NUBOJ

Jen la suno post nuboj en ĉielo: Eĉ kaŝita ĝi diras, ke ĝi estas; Tiel estas kun ĉiu vera stelo, Kies brilo sin ĉie manifestas.

Super ĉio en mondo tronas belo, Kiu manon de Dio mem atestas; Ne triumfas mallumo kontraŭ helo, Ĉiam Vero imponas kaj majestas.

Ni konfesu, ke super ĉiuj staras Plej prudentaj Mentoroj, kiuj faras Decan ordon por bona voj' de ĉio.

Nian dankon al ili kaj honoron! Laborante senbrue, ĉiun horon Ili diras al ni: ekzistas Dio!

30/9/1961

J. CRUZ E SOUZA

NE PLU TERURO

Kiel veturas Barko sen velo, Kaj ĝin teruras Nigra ĉielo,

Tiel hom' vivas Malfortanima; Ŝip', kiu drivas Sur mar' senlima.

Fido, espero Konduku lin, Tiel sur Tero Kaj en Senfin'.

FUĴIJAMA

Sed super ĉio Nutru lin flamo: Amo al Dio, Al ĉiuj Amo!

5/10/1961

INTERKOMPRENO

Sen ia plano kaj sen ia celo, Ho kiel mondo povus iel iri? Ĝi estus barko sen kompas' kaj velo, Ĝin povus ondoj en abismon tiri.

Se homo vojas simple, sen destino, Ĉifona pupo sub arbitra forto, Ja ne feliĉa estas lia fino Sub viva tranĉo de l' falĉil' de morto.

Se do ni volas iam celon veni, Kun plenumita nia ŝuld' al ĉio, Ni devas sekve la plej streĉe peni, Ke vivo estu laŭ la vol' de Dio.

Kaj kio estas Lia Leĝ' eterna? Interkompreno sen malico fia; Nur tiel ardas en la viv' interna La vera paco, tiu Paco Dia!

9/10/1961

M. SOLOVJEV

AKVO VIVA

Se vi ne volas aŭdi, kion diras Parolo saĝa de l' Evangelio, Vi estas kiel blinda, kiu iras Palpante, sen kunulo kaj konscio.

Atentu vojon, ĉar danĝer' spionas; Malforta kan' rompiĝas tre facile; Aŭskultu voĉon, kiu ja proponas Helpadon, por ke iru hom' trankvile.

Evitu de l' sirenoj falsan kanton, Malvirto estas dolĉa mar', sed ŝera; Sirenoj plie mokas pereanton, Ne donas manon al la senespera.

Nur unu voĉo kaj nur unu mano Al ĉiuj donas helpon efektiva: Venantaj ambaŭ de l' Nazaretano, Ĉe kiu ĉerpas homo akvon vivan!

20/10/1961

JOHANN MAAS

PANO

"Ne per la pano sole vivas homo"i*Ĵ, Ĉar ja ne

--">