Luis Neto - Mediuma Poemaro

la nigra karbo, Senluma nokto kaj la tago hela, Sovaĝa vepro kaj ombranta arbo, Blasfemo homa kaj muzik' ĉiela.

El unu brusto suprenflugas preĝo, Ĉi tiu ridas kaj alia mokas, Sed venas Morto laŭ l' Eterna Leĝo, Egale ĉiujn en la tombon vokas.

Tempo de ĝojo, tempo de doloro, Infan' kaduka, maljunulo forta, Vespero sanga kaj maten' el oro, Sed eĉ en Morto ĉiam Viv' senmorta.

19/7/1961

JOZEF WASNIEWSKI

GLAVO

Jen glavo: kiel brila, kiel glata Artaĵo de forĝisto la plej lerta! Ho kiel plaĉus al la senkompata La Teron fari nuda kaj dezerta!

Ĝi estus do de l' mondo la sinjoro, Montrante plene sian grandan forton; Sub ĝi, despoto, ne aŭdiĝus ploro, Ĉar ploraĉantoj trovus tuj la morton.

Sed kiu do saviĝus, se la ŝtalo Per sango frata kovrus tutan Teron?! Ĉu ĝi elirus venka el batalo Kaj spitus plue Dion, Amon, Veron?

Malhoman glavon, hom', forĵetu: glavo Kripligas menson, portas nur malĝojon; Ĉe l' Krista Kruco estas sola savo, Nur ties brilo montras rektan Vojon!

20/7/1961

JOZEF WASNIEWSKI

- 83 -

DUOPOJ

En tombo korpon vermoj forkonsumas, Dum la spirito jam de ĝi libera; Destinon sian ĉiu nun plenumas: La unu - cindro, dua - bird' aera.

Jen venas al l' animo rememoroj Pri tempo en lulil' ĝis ĉerko fina: Ĉirkaŭe de l' unua ridis floroj, Sur dua perlis larm' el brust' patrina.

Ekiras hom' ankoraŭ unu fojon, Trans ŝtipojn kaj trans ŝtonojn li batalas; La korpo plendas: "Falos mi sur vojon!", Sed vera "mi" rediras: "Mi ne falas".

Ho kiel amis li la vivon! Flamo Al li la koron nutris plej interna; Lin trafis ofte pikoj de malamo, Sed li repagis ĝin per l' Am' eterna.

Lulil' kaj tombo, karno kaj Spirito, Duopoj, kiuj super Tero reĝas: La polv' al polvo, kaj en Infinito Anim' humila antaŭ Dio preĝas.

20/7/1961

A. DOMBROWSKI

SENLUMECO

Konsilo estas ofte oportuna, Sed ne inklina ĉiam la orelo; Ne tuŝas blindajn la majesto suna, Por kriplaj ĉarmo estas nur fabelo.

Junulo ridas maljunulan saĝon, Fiul' ekziston de la virto neas; Ne kredas birdo, ke ĝi spertos kaĝon, Riĉulo dubas, ĉu trezor' pereas.

Proklamas stepo akvon mita vorto, Mondum' ignoras, ke forpasas ĉio; Por diotima ne ekzistas morto, Spiritan vivon mokas materio.

Ve, kontraŭ lumo la mallum' batalas, Sed fine venkas Lumo, Lumo vera; Nature homo dum blindeco falas, Li do pri lumo petu supertera!

23/7/1961

JOZEF WASNIEWSKI

TREZORO

Se iu havas ion multekostan, Li gardas ĝin, konservas plej avare; Neniu antaŭvidas tempon postan, Neantaŭzorgon oni pagos kare.

"Kandelo gardu por la nokto!" - diras Popola sperto, la popolo saĝa; Laŭ voj' malluma ĉiu palpe iras, Senhelpe tremas eĉ la plej kuraĝa.

Vi estas juna: aŭdu do konsilon, Jam profundaĝa: aŭdu ankaŭ vi; Konservas unu en memor' lulilon, La dua tombon vidas jam ĉe si.

Junul' , vin gardu! Maljunul' , prudenton! Kuŝas al ambaŭ sub la man' trezoro; Destino ĝia ne disperd' en venton, Sed gard' ĵaluza de plej pura oro.

Ĝi estas sano de la karn' malforta, Sed, super tiu, sano de l' animo; Karno forpasas, por eterne morta, Animo restas, viva en Senlimo!

2/8/1961

A. DOMBROWSKI

RENASKIĜO

Al mi revenas ofte en memoron Naiva infanaĝo... Tempo bela! Ho kiel plaĉe vidi vivaŭroron, Ĉe rid' patrina kaj de suno hela!

Sed kiu estis mi en tiu domo? Ho, la feliĉo mem; tamen "fileto Gepatra", iam poste simpla homo, Enpaŝos scenon de la societo...

Sed kiu estis mi en temp' antaŭa? Kaj tia hejmo - kial ne alia? La morgaŭ venas por la hodiaŭa, Al ĉiu faro - pago proporcia.

Mi nun komprenas, kial tia vojo: Mi ilin kune iam mankatenis; Iamaj larmoj estis nun de ĝojo, Kaj min, kulpulon, nun gepatroj benis!

3/8/1961

A. DOMBROWSKI

TRIOPO

Vi portas fidon, sed solidan fidon Je l' Patro de ni ĉiuj, la Sinjoro? Li kreis ĉiun mondon, ĉiun idon, Kaj daŭre kreas el la propra Koro.

Esperon ankaŭ? Tenas vin espero Je l' estonteco, en la man' de Dio? Esperas hom', ankoraŭ sur la Tero, Ke viv' al li prosperos malgraŭ ĉio.

Kaj amon? Ĉu en kor' l' eterna flamo, Ardanta ĝis ĉielo de l' ĉieloj? Reganto super ĉio, estas Amo "Motor' de l' sun' kaj de l' ceteraj steloj"!

5/8/1961

JOZEF WASNIEWSKI

VELKADO

En senesper' infano agonias... Ho kia sceno, ĉiun kortuŝanta! Fortega ĝerm' lin mordas kaj defias Mezeran povon de la mondo vanta...:

Burĝon' apenaŭ disvolviĝis time Kaj jam ĝi velkas nehelpeble for... Ho, kial staras tiel jam proksime Fin' de l' komenco de ridanta flor'?

Fariĝas same kun la hom' sur Tero; Tri ĝermoj grade forkonsumas lin Senfido, unu; dua, senespero; Senamo, tria - nulo en la fin'.

Al li la suno ne penetras sane, En ombro morta li mortaĉas mem; Burĝon' sensuka, batalanta vane Kontraŭ principoj de la mondsistem'!

En mondo ĉio tiel velkas same, Se ĝin ne nutras fido kaj espero; Sed, antaŭ ĉio, nur vivante ame, Komprenas homo vivon sur la Tero!

7/8/1961

JOZEF WASNIEWSKI

MALBONO

"Principiis obsta". - OVIDIOO

Se vi ne volas aŭdi la parolon De via konscienco, venos pento; Ne lasu kreski ĉe tritiko lolon, Venteg' ekblovos el semita vento.

Forpuŝu frue ĉiom da inklino Al forlogiĝoj de sensperta koro; Ne bona estos certe ĝia fino, Plezur' minuta - jaroj de doloro.

Ni scias, homo estas tro malforta, Por kontraŭstari kantojn de sirenoj... Konsil' ne ĉiam estas fruktoporta, Predikoj en dezerto, vanaj penoj...

Rezistu al malbon' en la komenco: Jam ĝin konsilis saĝa Ovidio; Admonas tiel same konscienco - Herold' interna de la voĉ' de Dio!

10/8/1961

A. DOMBROWSKI

Latina esprimo, el Ovidio - Kontraŭstaru de la komenco. La poeto konsilas kontraŭstaron al pasioj ekde ties naskiĝo, por ke ili ne enradikiĝu.

TAGO

"Ne laŭdu tagon antaŭ la vespero"; Sed, aliflanke, ne mallaŭdu ĝin; Tag' en Senfino estas nur tempero, Sed el eretoj estas la Senfin'.

Ĉu via tago estas nun feliĉa? Danku la Patron pro la bona horo; Ĉu per afliktoj kaj per baroj riĉa? Atendu nokton kun esper' en koro.

De l' tag' cetere estas Di' la mastro, Antaŭkalkulojn fari ni ne scias; Pro nebulego malklariĝas astro, Kaj post nebulo homo fantazias.

Amu la tagon, ne domaĝu penojn, Por ĝin honori per labor' fervora; Al ĝi ni ŝuldas laŭdon, amon, benojn, En la Senfino - tago nur labora.

Ni laŭdu tagon, ni benadu horon: Malben' makulas kaj detruas koron.

17/8/1961

JOZEF WASNIEWSKI

NUBO

Nigra nub' ekaperas en l' aero Kaj ni tremas, pensante pri diluvo... Kiu tamen el ni povas en vero Antaŭdiri, ke baldaŭ falos pluvo?

"Granda nub' - eta

--">