Кацярына Мядзведзева - Спадарыня Трынога
Название: | Спадарыня Трынога | |
Автор: | Кацярына Мядзведзева | |
Жанр: | Сказки для детей | |
Изадано в серии: | неизвестно | |
Издательство: | неизвестно | |
Год издания: | - | |
ISBN: | неизвестно | |
Отзывы: | Комментировать | |
Рейтинг: | ||
Поделись книгой с друзьями! Помощь сайту: донат на оплату сервера |
Краткое содержание книги "Спадарыня Трынога"
Аннотация к этой книге отсутствует.
Читаем онлайн "Спадарыня Трынога". [Страница - 3]
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- . . .
- последняя (10) »
Калі здаралася штосьці благое ў горадзе, бабуля чытала малітву, зачыняла аканіцы і паліла сухія галінкі спасіцвету. Гаркаваты травяны дым ахутваў пакоі супакойваў, суцяшаў. Ніхто не ўпаўзе ўпотай, ніхто не сцягне за нагу з ложка, не ўгрызецца ў шыю, спі, Блерта, спі. Моль таксама не любіла гэты пах, і зберажоныя шалі чакалі новых уладальніц. Пусцелі гусіныя кашалькі, а бабуля пасылала Блерту на пошту з пульхным канвертам, з чарговым унёскам у школу, дзе вучыўся малодшы братка Грэн.
***
Бабуля не збіралася ўзвальваць на сябе такую ношу: двое непаслухмяных унукаў, ды яшчэ няродных ёй. Але сын ажаніўся на ўдаве з прыплодам, а потым і памёр з ёй адначасна, а дзеці не памерлі, засталіся наштосьці жыць, і ці ёй, старой, пярэчыць волі Гасподняй.
А яна ж такая слабая здароўем. Хворыя суставы, цяжка хадзіць, а за дзецьмі не хадзіць — бегаць даводзіцца. І вочы слабыя, ледзь святую кнігу чытаюць, а за дзецьмі не ў два, у чатыры вокі глядзі — і то не ўгледзіш. Бедная старая бабуля, яна на ўсе жылы спрабавала зрабіць з Блерты і яе браткі годных, набожных людзей. Але калі ўнучка расла паслухмянай, то ўнук апынуўся старой не па сілах. І ўжо шэсць ці сем гадоў ён жыў у зачыненай школе, далёка, так далёка, што нават на вакацыі не мог прыязджаць. Блерта з глузду з’ехала б, давядзіся пакінуць дом і бабулю. А братка на жыццё не жаліўся.
Блерта акуратна, кожны тыдзень пісала яму свае няхітрыя навіны. «Гусак абляцеў вакол хаты, кажуць, гэта прадвесціць нечую хуткую смерць. Я пякла пірагі з брусніцамі, твае ўлюбёныя. На кухні цячэ дах, бабуля наняла майстравых. Быў бы ты, паправіў бы сам». Зрэдку прыходзіў адказ. Куртатыя, нядбайныя, абрынданыя чарніламі, пасланні Грэна пачыналіся нязменна: «Дарагая сястрычка, дашлі крыху грошай». Часам ён укладваў у ліст шызае галубінае пяро ці духмяную залатую паперку ад карамелькі, а часам вывальваўся з канверта велізарны засушаны прусак, і Блерта вішчала ад нечаканасці. І ніколі б не паверыла, калі б ёй сказалі, што прусак укладзены наўмысна. У браткі былі своеасаблівыя паняцці пра жарты.
Бабуля раз у трыместр атрымлівала табель з адзнакамі, і хмурылася, і рупліва малілася, заклікаючы Госпада падарыць розум яе шалапутнаму ўнуку. Сотні гусей ахвяравалі кашалькамі ў карысць Грэна, пальцы Блерты былі паколаты гусінымі пёрамі, а ўсё дарма. Вучыўся Грэн вельмі дрэнна, настаўнікі былі незадаволены, і бабуля казала раз’юшана, што турма па ім плача. Блерта гаравала, уяўляючы братку ў турме. Ужо лепш бы дахаты вярнуўся.
І мара яе здзейснілася. Вярнуўшыся з лесу, румяная, шчаслівая, з ахапкам спасіцвету і кошыкам чарамшыны, Блерта ўбачыла на стале казённы ліст. Ваш Грэн — грубіян і невук, гаварылася ў лісце, — паводзіны яго такія агідныя і веды такія нікчэмныя, што ні за якое золата свету школа больш не жадае трымаць у сябе свавольнага блазана.
Сустракайце, ён адпраўляецца дамоў.
***
Ах, як абуралася бабуля. А Блерта ціха цешылася. Грэн вяртаецца, мілы брат, родная душа.
Гэтулькі гадоў пражылі паасобку. Якім ён вырас? Што любіць цяпер, пра што марыць, ці спадабаецца яму дома? Ён жыў у сталіцы, бачыў прыгожае ды яркае жыццё, а тут — спарахнелае мястэчка, па вуліцах блукаюць гусі, лес у вокны зазірае, і ўсіх падзей — царква па нядзелях. Ці не затужыць?
У дзень яго прыезду Блерта выбілася з сіл, начыняючы гусіную тушку грыбамі ды арэхамі, замешваючы цеста для пірагоў, начышчаючы відэльцы ды лыжкі пясочкам. Тройчы падаў нож — спяшаецца, спяшаецца дахаты братка. І Блерта спяшаецца, так.
Яна ведала, што паштовы дыліжанс са сталіцы праносіцца міма іх мястэчка апоўдні. І ўсё ж не трапіла ў час, і калі брамка рыпнула, Блерта дамывала падлогу. Босая, спацелая, з падаткнутай спадніцай, яна вылецела на ганак — і здранцвела. Абняць? Руку падаць? Пацалаваць у шчаку? Блерта не памятала, калі апошні раз дакраналася да чалавека, яе палохала сама думка пра гэта.
Братка штурхаў нагой дарожны мяшок і разглядаў Блерту, аблуплены ганак, гусіны памёт на прыступках, карыты з вадой і мешанкай. Блерта збянтэжылася і развяла рукамі, быццам просячы прабачэння за такія дэкарацыі і сябе ў галоўнай ролі.
З лядашчага хлапчука Грэн вымахаў у высачэзнага прыгажуна, шыракаплечага, статнага, з цёмнымі валасамі і бледнай скурай. Яно і зразумела, дзе яму было загараць,
--">- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- . . .
- последняя (10) »
Книги схожие с «Спадарыня Трынога» по жанру, серии, автору или названию:
Дик Кинг-Смит - Золотой гусёнок Жанр: Сказки для детей Год издания: 2010 |
Автор неизвестен - Народные сказки - Индийские сказки Жанр: Сказки для детей Год издания: 1955 |