Булат Ибраһим - Шигырьләр

Булат Ибраһим Шигырьләр

Ибраһимов Булат Хәким улы – шагыйрь, Татарстан Республикасы Язучылар берлеге әгъзасы, “Звездный билет” халыкара премиясе лауреаты, М.Җәлил исемендәге премия лауреаты.

Об авторе:

Ибрагимов Булат Хакимович – поэт, член Союза писателей Республики Татарстан, лауреат международной литературной премии «Звездный билет», лауреат молодежной премии им. М.Джалиля.

“Нигә салкын бүген кояш нуры?”

Ник сусауны басмый чишмә суы?

Наздан бүген никтер күңел ярсый,

Җәйдән тәнем тынычлыкны тапмый.

Берүзем мин, ләкин ялгыз түгел,

Гөл-чәчәктән генә тормый безнең гомер.

Тынычлыкны эзләп узып бара еллар,

Тик башларда һаман җилле уйлар.

Яуган яңгыр юешләтми тәнне,

Авыз сизми ризыктагы тәмне.

Тизләнәбез куган булып дөнья,

Тик табабыз нәни генә оя.

Никтер чайкалабыз без җилләрдә,

Ни соң җитми безгә бу җирләрдә?

Күрәзәче тик юрасын киләчәкне,

Тик аңламас ул тиле йөрәкне.

Күтәрелгән тузан кире төшми юлга,

Уңга дигән юллар каерыла сулга.

Төче дигән сулар тозлыланган,

Әллә кеше, әллә дөнья соң бозылган?

Яңгыр гына юа алмас инде

Яңгыр суы үзе дә каралган.

Саф тамчыдан заманында

Без яралган идек,

Саф, ак булып…

Без каралган хәзер,

Агарырга иде яңадан.

Гаеп эзләмә син анадан.

Әнә култык таякларга таянган

Берәү, хәер сорап тора.

Хәер сорау –

Бирми калган сәдакалармы ул?

Әнә берәү гарип булып калган,

Юк дип әйталмаган,

Мескен…

Без гаепле.

Сәхәрләрдә йоклап калучылар

Йокысызлык белән интегә.

Бу киләчәк нинди күлмәк тегә

Үз кадерен белмәүчегә.

Тотмый калган уразалар,

Ачлык белән көрәшелгән көннәр,

Ачлык белән көрәшелгән төннәр.

Тумыштан сукыр булганнар

Элеккеге гомерендә

Күзлеләргә күп явызлык корган.

Шулай түгел микән?

Түгелгән күз яше

Кире керсә күзгә,

Дөнья сукыр булыр иде.

Ничек агарырга безгә?

Яңгыр суы үзе дә каралган…

Намаз вакытына иртә әле,

Мин ястүгә өлгерермен микән,

Ничек агарырга икән?

Яңгыр гына юа алмас инде,

Саф суларын яңгыр җиргә күмде…

Әнә тагын берәү өстерәлеп килә,

Кыңгыр эшнең калкып чыгуымы?

Тарих онытса да, күзәнәкләр,

Йомгак башын эзләп,

Җеп артыннан кабергә дә керә.

Үткән белән киләчәкне бәйләп бирә.

Безне каралтырга күп көч түккән дөнья

Бездән артык кара булып калган.

Яңгыр гына юа алмас инде,

Яңгыр гына юа алмас инде…

Яңгыр суы үзе дә каралган.

Бераз гына бәхет

Тәрәзәдән соңга калган таңның

Иң ашыгыч нуры үтеп керде,

Сине күреп керде.

Күңелләрне җилкендергән кебек,

Фәрештәләр савыт-савыт савап

Түгеп китте йөргән сукмагыңа,

Иман сибеп үзаңыңа…

2

Әнкәй,

Җәннәт нинди төстә икән,

Өстә микән,

Минем күзләр кебек

Зәңгәр төстә микән?..

Бераз гына бәхет,

Күп кирәкми.

Бераз гына бәхет

Зур теләкме?…

Һәм үлчәүгә салган

Яхшы белән яман

Алып китәр безне

Төрле якка.

Бәлкем, салкын якка,

Бәлкем, җылы.

Әйе, мин дә Адәм улы,

Һәм дә минем кулда

Калтырана соңгы бер яу угы.

Дәҗҗал чыга калса,

Куллар җәя тарта алса,

Саклана ул бер күзле Дәҗҗалга.

Ул бер күзле,

Ә без ул чакларга

Бөтенләй дә күзсез булырбыз,

Бөтенләй дә, бәлкем, булмабыз…

3

Савыт-савыт савап,

Күңелдәге бәллүр бушлыкларны

Ямап куйды,

Таңның нуры янап куйды,

«җитте» диеп.

4

Бераз гына бәхет,

Кояш бездән көнбатышка китте,

Көн сагышка китте җир белән.

Кубарылып, дөнья шаукымыннан

Шайтан туе гөрли җил белән…

5

Зәмзәм чишмәсенә тезлән дә син

Кушучлап тәнеңә сихәт ал.

Комлыклар илендә йөземнәр,

Чит якка куылган елый тал.

6

Таң,

Кояшсыз таң ата,

Шар ярып.

Һәм белмим, билгесез,

Бу йортның дивары

Тоталырмы әле

Эчендә кайнаган моң-зары

7

Бераз гына бәхет.

Тик Мәккә

Борылмас ул сиңа,

Йөзеңне шул якка бормыйча,

Изгелек эзләргә

Бирелгән җаныңнан

Иманың түгелеп таммыйча.

Чикләрдән ашса да

Чынбарлык карасы,

Шул кара эченнән

Юл ярып барасы.

Һәм җәймә, ак җәймә

Сора син Бөектән.

Без шундый тумыштан,

Без шундый электән.

Һәм күктән сибелгән

Ямаулы этлектән

Бу тәннәр юпь-юеш,

Һәм кипмәс кебек тә.

8

Бераз гына бәхет,

Һәм иртән,

Яңадан бизәнеп,

Ясанып, бизәлеп,

Без әзер, имештер,

Башларга ак биттән:

«Йә Ходай, бир ярдәм,

Сусаган мин күптән».

Савыт-савыт савап

Тәннәргә түгелеп,

Тузанны селкеде