Claude Piron - Malmalice

plu plu plu.

54

BALADO PRI ATENTA ORELO

Dum akre, raspe ni suferis

kaj nian cerbon vundis prém,

dum nia vivo tre mizeris

por ke ni povu trovi mem

kiel nin tiri el problém,

dum la malfacilaĵoj multis

kaj vivo stagnis en dilém,

vi kun atento min aŭskultis.

                Kiam la ĝojo malaperis,

                kiam la kanto estis ĝém,

                kiam la menso malkoheris

                sub la torturo de sistém

                kiu nin premis ĝis ekstrém

                dum administro nin insultis,

                en morta vivo brilis gém:

                jen vi bonvole min aŭskultis.

La ĉirkaŭmondo plej danĝeris,

silentis kantoj, nur blasfém

esprimis kiom nin superis

la burokrata anatém,

sed dum el fundo de la trém

eĉ al diablo nun ni kultis

kun preĝo pri savstrategém,

vi simpatie min aŭskultis.

        Dediĉo

        Sinjoro, ĉar nek rekviém

        nek cedo al sinmortigém

        el nia aĉa sórt rezultis,

        vi longe vivu en poém:

        min vastakore vi aŭskultis.

BALADO PRI VESPERA AMO

Nun kiam fine tago ĉesas

kaj bruoj malaperas for,

la lumo kiu nin karesas

agordas sin al mia kor'.

Sed se post alto de fervor'

la arda kanto trankviliĝos,

dum sereniĝos la ador'

neniom amo malfortiĝos.

                Somera varmo malprogresas

                kaj ombro sekvas post kolor',

                jam ĉion vidi ne necesas:

                beleco kuŝas en pudor'.

                Sed se forsvenos kun langvor'

                la ardo, dum somer' mortiĝos,

                ne velkos nia pasiflor'

                nek nia amo malfortiĝos.

Se sentoj jam ne plu kermesas,

se kvietiĝis juna vor',

kaj se la aĝo nun permesas

silenton ĝui kun favor',

ne cedis amo al ignor',

nek koro indiferentiĝos:

ĝi kantos simple en minor'

ke nia am' ne malfortiĝos.

        Dediĉo

        Ho kara! Eble la valor'

        de l' kantoj de la trobador'

        kiu vin amas neniiĝos,

        sed fidu: ĝis la lasta hor'

        ne lia amo malfortiĝos.

          Al la antaŭparolo de Henri Vatré kaj al la komentarioj de

Valano mem, mi min permesas aldoni metrikan noteton: temas pri tipe

originala rimoskemo, kiun la aŭtoro de "La Verko de la Jaro 1976" —

Ĉu vi kuiras ĉine? — kelkfoje uzas.

          Vatré nomas ĝin 'aborta rimo', sed almenaŭ la ĉi-koncerna

difino en PARNASA GVIDLIBRO montras tute alian aferon.

          Efektive ne temas pri asonanco, sed pri rimsistemo, en kiu

la radikoj rimiĝas laŭ unu skemo kaj la finaĵoj laŭ alia. Ekzemple:

          Jen florO               a           A

          orAS:                   a           B

          printempA               b           C

          tempO.                  b           A

          La sunO                 c           A

          junAS:                  c           B

          trankvilA               ĉ           C

          brilO.                  ĉ           A

          Simile okazas, kun interesaj efektoj, ankaŭ en la poemoj:

Printempo en la Moza Valo kaj Mi amas.

          La valana rimo eluzas do senkategoriece la radikojn, kaj

memstare la vortfinaĵojn.

                                         Giorgio Silfer

--">