Claude Piron - Malmalice

nescian,

kaj ĉion en truon li ĵetis.

Kaj daŭre post tiu ĉi faro

li strangan rideton ridetis,

penseme, dum longa ĉe-staro.

                Senvorte li ŝtopis la truon,

                kaj tiam, kun sonĝa anim',

                li paŝis kviete, sen bruo,

                al vojo de reva senlim'.

Sur la ĥaoson de la mondo homo povas ĵeti

rigardon jen humuran jen beloĉerpan. Ankaŭ

tiudirekte Valano eksperimentis.

KAPTURNIĜO

Tiome turniĝis

la tero,

de sia naskiĝo,

kaj kun ĝi turniĝis

homaro

pli ol laŭ sufiĉo!

Do kial vi miras

pri l' vero,

en tia kondiĉo,

ke iom deliras

homaro

pro kapoturniĝo?

                LA KIALO

                Vi demandas kiu penso

                en mi kuris tra la menso

                kiam mi unuafoje

                vidis vin,

                kial mi ridetas ĝoje

                ĉiam kiam mi survoje

                vidas vin?

                Nu, samtempe kiel kapon,

                oni vidas vian ĉapon.

PRINTEMPO EN LA MOZA VALO

La valo

pala

surmetis

kviete

la veston

festan

        kaj majo

        gaja

        traboris

        multflore

        la vojon

        ĝojan

                salika

                ŝiko

                sin fleksas

                branĉtekse

                kun plora

                kor'

                        feliĉa

                        fiŝo

                        petolas

                        scivole

                        el ronda

                        ond'

                                dimanĉaj

                                branĉoj

                                aldonas

                                burĝonojn

                                al havo

                                rava

la mozaj

rozoj

prezentas

talentojn

per skizo

ĉiza

        alaŭdo

        aŭdas

        la ĵuron

        murmuran

        de flama

        am'

                dum knabo

                rabas

                la buŝon

                tro ruĝan

                de tima

                in'

                        mateno

                        prenis

                        koloron

                        plej gloran

                        laŭ ĝusta

                        gust'

                                Mozfluo

                                luis

                                tualeton

                                koketan

                                por vala

                                bal'.

SEZONOJ

Jen floro

oras:

printempa

tempo.

La suno

junas:

trankvila

brilo.

La vento

pentas:

trablova

movo.

La neĝo

reĝas:

purblanka

flanko.

RIPOZO

Tiu odoro trankvila

de nokto brila

portas en tiun ĉi koron

la rememoron

de vana fru'

dum la rivero susura

en fluo pura

kantas promeson de paco

al kora laco

per kana bru'.

STUDENTAJ JAROJ

La amiko kiu babilas

kaj la tetaso sur tabl',

la ĉambreto kiu trankvilas

en la kunesta agrabl',

la gitaro kiu muzikas

en delikata la ton',

la vizaĝo kiu mimikas

laŭ la kantata kanzon',

la okuloj kiuj brilĝojas

gaje en lampa la lum',

la silento kiu kelkfojas

pace en pipa la fum'...

al ĉi ĉio kio hodiaŭ

tiom varmecas en kor'

ĉu ni devas diri "adiaŭ"?

vere ĉu devas ĝi for?

FERIE

Agrable

sur sablo

mi kuŝas,

kontente

la vento

min tuŝas.

Najbara

la

--">